Eslinamom1 ben şahsen pandemi başlayıp 1 aylık lohusayken aniden annem evimden girince girdim depresyona 😢, eşim iş değişikliği nedeniyle o dönemde evde 3 ay işsiz durdu. Durmadan kendine ağlayıp üzüldüğü ve ne benimle ne çocukla ilgilenmediği bir dönemdeydi. Sofra hazırlayacakken 5 dk çocuğu bile tutmuyordu🤬. Ne almak istesem (çocukla ilgili) kendi param olduğu halde müdahale edip gerek yok diyordu. Aslında takacak olsam bir sürü şey vardı, görümcem bile hayret edip, sen nasıl ağlmıyorsun hiç depresyona girmedin vs demişti. Halbuki içimde ne fırtınalar kopuyordu 🤣🤣 bebeğime odaklanmaya çalışıyordum. Alerjik ve kolik bir bebekti ve hiç uyumuyordu, kucağımdan bir yere bırakamıyordum. Ama düşünüyordum ki bir daha bu kadar küçük olmayacak. Bana ihtiyacı olmasa ağlamaz. Ev işi vs de yapamıyordum evi görseniz şok geçirirdiniz 🤦🏻♀️🤭 aman boşver diyordum asgari düzeyde yapmaya çalışıyordum. Çoğu zaman makarna yedim. Çok şükür şu an 20 aylık oğlum. Alerjisi azaldı. Yürüyor konuşuyor büyüdükçe rahatladım. Şimdi taklit yapıp beni güldürüyor bile düşünün, canım sıkılınca yanıma gelir şirinlik yapar, daha ne isterim. Siz de bebeğinizi düşünün başka şeylere odaklanmamaya çalışın.