Annem küçük fanusta balık hediye etmiş kardeşime ve bana. Mutlu olalım, besleyelim, onunla ilgilenelim diye. Bizde sanırım bu ilgi olayını biraz abartmışız ki, balık kirlendi diye musluğun altında yıkarken, elimizden kaydığı için lavabo deliğine kaçırmışız balığı. 🤭 Peki bu gerizekalılık burada bitti mi? Tabiki hayır 🤣 Lavabo deliğine ip sokup, saf saf beklemeye başlamışız. Balık tutuyoz güya. Bizimki gelecekte, ipi yakalayacakta, yukarı çekecez de, ohooo. 😅 Annem “Ne yapıyorsunuz burada?” diye bizi banyoda basınca, anlatmışız her şeyi. Annem bizi üzmemek için “o gitti gelmez” dememiş. 😅 “Bu ip burada dursun. Biz yatıp uyuyalım sabaha gelir belki” diye bizi yatırmış. Sabah erkenden gitmiş, aynı balığı almış fanusa koymuş. “Siz uyurken gelmiş. Bende içeri aldım” diye sıralamış yalanları 😅 Ben bunu duyunca, sanki yıkama fikri benden çıkmamışcasına, kardeşime dönüp şey demişim “Bak gördün mü? Ben demiştim balık tutalım diye. Ben öyle yapmasaydım nasıl gelecekti? ” 😂 Oooo yessss 😎 Zeka fışkırıyor mübarek. Hey yavrum hey 😏😂