Anne olmanın aşırı zor olması

ozge321

Merhaba, 3 aylık bir bebeğim var. Sürekli kendimi bir şeylere yetişmeye çalışıyormuş gibi hissediyorum. Bedenim ve kafam hep yorgun ve dolu. Her şeyi yarım yamalak yapıyorum. Eşim normal hayatına devam edebiliyorken benim hayatımın bu denli bitmiş/değişmiş olması beni üzüyor ve sinirlendiriyor. Anne olmak aşırı zor. Baba her zaman yardımcı konumda olabiliyor bence. Hiç bir zaman ana karakter olmuyor sanki. Bu tükenmişlik sendromunu sadece ben mi yaşıyorum? Herkes bu hayatta en çok anne olmayı sevdi de bir ben mi sevemedim acaba

alpmomssss

ozge321 en zorlandığım dönem ilk 3 aydı . Sonra yavaş yavaş beden o yorgunluğa o uykusuzluğa alışıyor . Şuan 6 aylık ve yeni yeni söyleyebiliyorum anneliği sevdim diye . Emin olun alışacaksınız . O ilk 3 aya asla dönmek istemem . Evde tek kalmaya korkar bir insan çok korkuyordum … O kadar gazlı bir bebekti ki dünyayı bana dar ediyordu . Kendini ifade etmeye başladıkça rahatlıyorsunuz

cihanege

ozge321 yani herkes anne olmayı sever çünkü evlatlarımızı sevdiğimiz için öyle. Gerçekten çok zor, herşeyin yarım kalması çok yorucu, hiç bir işin bitmemesi çok yorucu. Bence anneyi bebek değil ev işleri yoruyor.
İlk bebeğin sanırım, umarım sakin bir çocuktur dicemde bütün çocuklar yaramaz şimdiki zamanda. Sana tavsiyem kucağına alıştırma, kucağına alıştırma derken senden uzak olsun diye demiyorum yanlış anlama. Ben ilk bebeğimi büyütürken bütün işimi onunla birlikte yapardım, anakucağına koyardım yere koyardım önüne oyuncaklar koyardım yani hem onunla oynar hemde işimi yapardım, uyurkende birlikte uyurduk
Beni zorlayan ikinci bebeğim oldu, asla yere koyamıyorum çünkü abisi rahat bırakmıyor. Uyumuyor, uykusu en fazla 10dk ki o sürede hiç bir işim bitmiyor zaten. Büyük olan sürekli oyun istiyor ilgi istiyor, ev işi asla bitmiyor. Yemeğimi bile yiyemiyorum 🥺

2_oglanannesi

ozge321 ahh ilk çocuk. Çok haklısınız hepimiz öyleydik. Kimse bi anda bunca sorumluluğu zorluğu yüklendim diye sevinmez. Böyle hissetmeniz çok normal. Hep böyle kalcak hayatım tükendi sanıyor insan. Ama inanın öyle değil 6 aydan sonra yavaştan alışıyorsunuz yorgunluğu tolere edebiliyorsunuz. İş konusunda pratikleşiyorsunuz. Bebeğiniz büyüdükçe sevgide büyüyor. Bende öyleydim zamanla geçti o hisler. Ama kişiye göre değişiyor 6 ay 1 yıl 2 yıl.

Elifeslemada

ozge321 kızım 14 aylık 2 aylıkken bırakıp işe başlamak zorunda kaldım annen bakıyor eve gelince yorgunluktan ölüyorum ayaklarım sızlıyo o halde annemden çocuğu alıp ilgilenmeye çalışıyorum bi yandan yemek yapıyorum bi yandan temizlik annem bizim evde bakıyor ben gelince evine gidiyor o da kendi yemeğini temizliğini yapıyor öyle zor ki şuan yarım gün çalışıyorum 1 ay sonra tam güne döncem zaten eve geldiğimde akşam oluyo napcam bilmiyorum hele nöbete geçince nolcak öyle zor ki bi annenin çalışması bence en zor şey hele ki nöbetli bi işte çalışması ekstra yük eşim yardımcı olduğunu sanıyo yeri sildim ya daha napayım diye söyler durur bi gün yaptığı işi 10 gün söyler ve kendi masa başı işte ve akşama kadar uyuyorum diyo kendi ağzıyla söylüyo ben akşama kadar ayaktayım ve bana beni ihmal ediyosun falan diyo götüm yer görmüyo be adam ne ilgisi istiyosun

suslumelda

Ben de sevemedim malesef çok zormuş annelik. Bütün sorumluluk annede baba ne kadar etkin de olsa. Hep bi yetememe hali, eskiyi özleme var bende de. Aynı senin gibi hissediyorum yorgun ve bitik. Bilmiyorum belki de bu bir süreçtir bebekler büyüyünce geçecektir

ozge321

suslumelda bebek büyüdükçe bebekle aramızdaki bağ artacak tabiki. Ama anne olmak önceki hayatınla ve kendinle tamamen vedalaşmak demek. Bu hiç bir zaman değişmeyecek galiba

alpaslanmom_

suslumelda 4 aylığız durum aynı kendimi tükenmiş hissediyorum sabah erken uyanmak istemiyorum mesela ama 5 maksimum 6 da ayaktayım uykusuzluktan mahvoldum

dilemma

Evet zor ama daha pozitif bakmayi deneyin cunku bugunler de gececek.Birakin ev isi kalsin,yemegi de pratik seyler yapin bebek buyuyunceye kadar.Bebisin her aninin tadini cikarin🥲

gulsimacansu58

Ay bizimki de 4 aylık ve kolik bir bebek dün de aşı oldu zsten mahvediyor 2 gündür tamamen bittim. Sabah 6 da uyandı bir gram uyumadı bugün 5 dk 5 dk demin uyuttum sözde hala dalmadı gerçekten çok bunaldım daraldım bence baba olmak çok kolay ama anne olmak asla degil. Eve hapis oldum iyice sosyal hauat yok kafam dolu. Bedenim çok yorgun, kafam çok dolu ve kalbim çok kırık çok bunaldım ben bu hayattan herşeyden..

kare

Annelik kendinden vazgeçmektir.evlatlarımı çok seviyorum ama anneliği sevmiyorum. Belkide bütün yük üzerimizde olduğu için

ozge321

Aslında ev işi konusunda bana yardımcı olan aile büyüklerim var çok şükür. Ev işini kafama çok takmıyorum. Ama hiç bir şey önceki hayatımdaki gibi değil. Tuvaletim geldiğinde istediğim zaman bile gidemiyorum mesela :D her şey aşırı saçma geliyor. Bebeğimi çok seviyorum/ ama anne olmayı sevemedim maalesef. Bunu sesli bir şekilde dile getirince herkes çocuğumu da sevmiyormuşum gibi algılıyor

ozge321

Elifeslemada bir de bu tarafı var tabi. Eşlerimiz bizim eski halimizi özlüyor bence. Biz de özlüyoruz ama ne yapabiliriz hiç bir şey eskisi gibi değil

pogacayanaginannesi

ozge321 gerçekten annelik çok zor tükeniyorum bazen, sabaha kadar deliksiz uyumak istiyorum bir yerlerim ağrımasın istiyorum istediğim gibi dışarı çıkmak, uzun uzun duş alıp bakım yapmak istiyorum ama olmuyor herşey çok değişti ama artık alıştım buna böyle olunca eş desteği çok önemli ya yardımcı olması gerekiyor 🥹

ozge321

pogacayanaginannesi eş desteği var ama sadece destek. Bu hep böyle olacak. Bunu kabullenmeliyiz. Çocuğun doktoru, ek gıdası, tuvalet eğitimi , aşırıları , yürümesi , oturması her şeyi ile anne ilgileniyor anne düşünüyor

pogacayanaginannesi

ozge321 evet öyle alışıyorsun bir süre sonra zor ama güzel annelik 🫶🏻

umaytoom

ozge321 daha yolun başındasınız bu düşüncelere kapilip kendinizi suçlamayın
Annelik evet zor ama hayatimizin bir parçası olmak zorunda bunu kabul etmelisiniz önce ve sadece size zor değil dışarıda gördüğümüz mutlu yüzler paylaşımların arkası hep aynı aslında göründüğü gibi her şey yolunda değil, belki bizden daha çok zorlanıyorlar ama ne olursa olsun iyi olmak her şeye yetişmek zorundayız artık hayatımı bebeğime göre yaşıyorum onun keyfine göre nasıl şekillenirse öyle yoksa her şeye yetişmek çok zor hiç bisey bitmiş değil her şey yeni başlıyor kendinize güvenin biz her şeyi hallederiz ☺️

hazale966

ozge321 evet zor ama büyüdükçe kolaylaşacak merak etme. Lohusalığı tek atlattım, eşimin kendi işiydi. Tatil vs yapamadı, telefonlar susmadı, işe gitmek zorunda kaldı. Bebekle ben kaldım. Bebek uyuyunca uyuyamadım, sürekli kafamda sesler vardı. Bu 6 aydan sonra geçti. Ama büyüdükçe zaman geçtikçe keyif almaya başladım. Suan 14 aylık kızım paylaştıgımız o kadar şey var ki. Beni anlıyor, oyunlar oynayabiliyoruz. Biliyorum ki en iyi arkadaşım olacak, eski hayatımı bir kenara bıraktım, çünkü anne olmayı ben seçtim ben istedim.. evet çok zor gerçekten. Ama zamanla büyüyecek ve en yakın arkadaşımı doğurdum. Biliyorum. Merak etme bebeğin büyüdükçe kolaylaşacak.. olumlu yönlerinden bakmaya çalışş.

kedicikkk

ozge321 evet annelik çok zormuş doğum kilolarımı veremiyorum 4 aylık anneyim aynalara küser oldum eşim spor eğitmeni kendisini fit eğlenceli görünce çok mutsuz oluyorum ben eve kapandım ev işi yemek bebek derken gücüm kalmadı hastalandım çok zor bebeğime bulaştırdım çok üzülüyorum iyileşmeye bile vaktim yok