Kızım 3 yaşında sürekli arkadaş bul bana diye krizlere giriyor. Bizde her zaman birini bulamadığımız için gurbette yaşıyoruz iyi kötü arkadaşlarımız var ama her Allah’ın günü ben kime gideyim yada kimi çağırayım diye çocuğu gidip kreşe yazdırdık. Öyle hevesli ki okula gidicem arkadaşlarım olacak diye heves eden çocuk bir anda yok oldu. 10 gündür kreşe gidiyor ilk haftalarda ben annemi özledim arayın beni eve götürsün krizleri vardı onu bir şekilde aştık. Şimdide okula gitmeyecem krizi var ilk başta tamam dedik ya çocukla zorumuz mu var daha da küçük zaten gitmeyecekse gitmesin bu sefer de ben okula gidecektim krizi başladı. Servisle gidip geliyor kreşe bulunduğumuz yerde kreş imkanı çok az olan da uzak o nedenle servisle gidiyor en son kızımı alıp en önce kızımı bırakıyor servis. Öğlen 12.30 da gidiyor akşam üzeri en geç 16.30 da geliyor. Servis gelene kadar üstümü değiştirmicem saçlarımı taratmicam Allah’ım kriz üstüne kriz bu sefer servis geliyor arıyor ben okula gitmeyecek deyince krize giriyor gidecektim okula diye. Okula gidene kadar resmen beni hasta ediyor ama okulda çok mutlu arkadaşları ile oynuyor akşam eve gelince neşesi çok iyi. Ama sabah olunca okula gitmeyecem diye krizlere giriyor tamam diyoruz yahu gitmeyeceksen gitme bu sefer servis ben geliyorum diye arıyor krize giriyor gidecem diye. Dün yatak pijamasiyla gitti okula en sonunda artık nasıl gidersen git yeter dedim. Yahu hiç mi kolay bir anı olmaz çocuğun ya hiç yok hiç. Bende yarım gün bir kurs merkezi ile anlaştım çalışmaya başlayacağım ama bu çocuk böyle yaptıkça sinir sistemim bozuluyor ben napacagim nasıl bir yol izleyeceğim Allah aşkına akıl verin artık usandım. Ek gıdası sorun, gazı sorun, tuvaleti sorun, gezmeye gitmesi sorun… Sürekli bir sorun çıkıyor ve ben inanılmaz yıprandım bu süreçtee.