Kızım 4. Ayına yeni girdi. Çok rahat bir hamilelik, berbat bir lohusalık geçirdim. 4 aydır kendimi her sabah ama her sabah sanki hapise girmişim gibi hissediyorum:( zor uyuyan zor kolik bir bebeğim var. Canı sağolsun tabiki öncelikle onu bu dünyaya getirmeyi biz seçtik rabbim de nasip etti şükürler olsun ki. Ama alışamıyorum kızıma değil asla ama bebek büyütme rutininde ki sorumluluklar ağır geliyor. Emek versem sabır etsem uyuyacak biliyorum ama istiyorum ki 5 dakika da uyusun. Bebektir bu ya emek istiyor sabır istiyor ilgi istiyor herşeyin farkındayım ama evi süpürmeyi bile bazen daha öncelikli tutuyorum😔 eşim çok anlayışlı Allah razı olsun, yemek sormaz iş güç sormaz etmez annem, kayınvalidem de gelir destek olurlar ama 5 dakika bıraksam 6. Dakika da aklım kalıyor bu sefer. Kızımın gündüz uykuları yok denecek kadar az bi 5 dakika ne uzanabiliyorum ne bişey. Nasıl alışıcam adapte olmak için ne yapmam lazım bilmiyorum. Destek almam lazım tıbbi olarak Ancak bu da ayrı bir masraf ve zamansal olarak da yük geliyor😔 evladıma, kendime, eşime, hayatıma haksızlık etmekten yoruldum. Günlerce uyumak istiyorum:( beni kınayıp, yadırgayıp, nankörlük ettiğimi düşünebilirsiniz ki bende çoğu zaman böyle düşünüyorum ama bu kasvetli ruh halinden çıkamıyorum. Bu arada kızımla, eşimle dışarı çıkan da biriyim aslında ama çok şükür kızım dışarıda da durmadığı için koşa koşa eve dönüyoruz o da ayrı bir durum🤷🏽♀️ içimi dökmek istedim, okuyan, anlayış gösteren, yol gösteren herkese şimdiden teşekkürler