sudeliblog61 anksiyate mi bilmiyorum ama malesef beynim bütün gün bütün gece hiç durmadan senaryo üretiyor, ya ben ölürsem diyorum o esnada kendi cenazem gözümün önünde canlanıyor işte yakınlarım kim ağlar kim üzülmez çocuklarım ne halde olur farkında olurlar mı beni unuturlar mı kocam başkasıyla evlenir mi o kadın çocuklarımı döver mi.. bunların hepsi film gibi beynimde canlanıyor. Senelerdir denizin dibinde yaşıyorum oğlumla denize gidiyoruz nerdeyse her gün ya birden gözümden kaçıp boğulursa ya onu bidaha hiç bulamazsam, scooter sürüyo ya karşıdan motor çarparsa, oğlum artık oto koltuğuna oturmuyor mesela araba kullanıyorum aklım hep ya kapıyı açsa düşse tır üstünden geçse ezse🤦🏻♀️ okula seneye başlayacak şimdiden ya okulda dayak yerse bana söylemez içine atarsa zorbalığa uğrarsa… bunların hepsi ama hepsi film gibi oynuyo beynimde hiç durmadan insanlarla karşılıklı diyalog filan kuruyorum öyle kuru kuru canlandırma değil ama artık çok çok yoruldum bende başkaları gibi kafamı yastığa koyduğum an uyumak istiyorum