bana1cocukyetti 20 aydan bildiriyorum, hala bana kendimi yetersiz hissettirdiği oluyor. Başka annesi olsa daha mutlu olacak gibi. Ben gideyim mi dediğimde görüşürüz diyor. Ama daha az anneye ihtiyaç duyduğu bir noktada olduğumuz için daha az hissediyorum bu yetersizliği. Büyüdükçe azalıyor. Oturmayı, emeklemeyi, yürümeyi, bağımsızlığı öğrendikçe daha az huysuz olacak. Ama huy ya bu tamamen geçmeyecek. Bugün kahvaltı yapmak istiyorum açım dedim diye kucak krizi tuttu ve tam iki saat sürdü. Çay katran oldu