cosmoss 3 ay 4 günlük oğlum var. en başından beri tek başıma bakıyorum bazen eşimle bir de ikiz olsaydı napardık diye konuşuyoruz gerçekten çok zor ben hamileliğimde bu kadar ağlamamıştım. çok sıkıştığım yerde (sadece iki gün 😅) kardeşimi çağırdım. öyle olsaydı muhtemelen ondan destek alırdım. sizinde güvendiğiniz bir aile bireyiniz varsa ondan yardım isteyebilirsiniz. zamanla iyi kötü bir düzeniniz olacak o zamana kadar sabredin. ve uykuyu unutun. ben ne zaman uykudan vazgeçtim, uykusuzluğu kabullendim öyle daha çok rahatladım. “sadece 1 saat uyudum bıktım” demek yerine “çok şükür en azından 1 saat uyudum” dedim, bakış açımı değiştirdim. tabi arada bu durum psikolojik olarak yine de zorluyor ama eskisi kadar değil en azından. 🌼