Tam 2 yaş oğlum uzun zamandır bu şekilde. Anne babası dışında kimi görse ya da kim ona baksa konuşsa, başını yana eğiyor ağlama moduna geçiyor bize sarılıyor. Kimseye sevdirmiyor kendini. Tamam ailelerden uzağız ama arada gideriz. Her gün parka götürürüm. Evet parkta bireysel oynarlar çocuklar genelde ondan pek etkisi olmadı sanırım sosyallesmeye. Ama herkese bu şekilde yabani. Canımı çok sıkıyor bu durum. Kimseye ısınamiyor. Sadece bizimle mutlu, bizimle çok guzel oynuyor kahkahalar atıyor. Onu da anlıyorum daha bebek. Ama bu kadar mı olur. Çevremde hiç bu şekilde çocuk görmedim. Yani sevenlere bakış atanlara en azından tepki vermese, ağlamasa. Çok bir şey istemiyorum elbette. Bu ne zaman geçer. Var mı böyle çocuğu olan lütfen yazsın . Dipnot: konuşma olarak da sorunumuz var. Çok az kelimesi var. Cümle yok. Onun dışında algıları komutları çok iyi