sedakaya53 yoo eski yazdıklarımı oku. Kolik bir bebeğin annesiydim. Benim de beş dk dinlenmeye ihtiyacım vardı ama sırtını yatağa koyduğum an kesiyormuşum gibi ağlıyordu. Ben zor olanı tercih ettim. Ölmedim. Açlıktan da ölmedim, wc tutmaktan da ölmedim. Benim kızım uykuya da direniyordu. Ayakta sallamayla uyumazdı. Benim kucağımda ayakta hoplaya zıplaya uyuturdum. Benim bacaklarım ayakta 6 ay zıplamaktan varis içinde ama bir kere tv açmadım. Şimdi meyvesini topluyoruz çok şükür. Müthiş bir algı kapasitesi ve gözlem yeteneği var. Meraklı, konuşmaya hevesli… Yaşadığım her sıkıntı ağzından çıkan her yeni kelimeyle dağılıyor. O ışıl ışıl ışıldarken benim yüreğim ferahlıyor. Kendimle de o kadar gurur duyuyorum. Zoru başardım çok şükür Allah bozmasın. Bütün ailem tv izlet diye baskıladığj halde bir kez izletmedim. Bayramdan bayrama akraba gördüm, aylarca evden çıkamadım ama hepsi geçti. Aynı yoldan yürüdüğüm için manzarasını biliyorum sadece. Bu yargılamak değil