Evet yanlış duymadınız tek başına 😌 ya da o öyle sanıyordu diyebiliriz 🫣 kızıma özgüveni testi yaptım bir şeyler istedi “benim şu an işim var çok istersen kendin gidebilirsin” dedim başta ciddi ciddi söylemedim ama baktım cüzdanımdan parayı aldı, dolabından montunu alıp giydi, terliklerini giydi ve kapıyı açtı ben şok 😳 o anda “yapamazsın gidemezsin” gibi cümlelerle bu güveni kırmak istemedim hemen peşinden fırladım. Bir şey olsa yaklaşacak mesafeden takip ettim. Market kapıları ağır olur bilirsiniz açamadı çok uğraştı hemen gittim açtım bi afalladı “anne sende mi geldin” dedi bende “yok öyle hava alıyorum dışarıda sen gir” diyip ne yapacağını görmek istedim. Girdi, süt reyonunu buldu, kendine sütünü aldı, kasaya doğru ilerdi baktı kasa kalabalık reyonların arasına saklanarak boşalmasını bekledi. Boşalınca kasanın yanına gitti sütü koydu, parayı istediler elindekini verdi (market çalışanları tanıdık olduğu için sorgulamadılar bile😀) tam çıkarken gittim yanına. “Annecim inanmıyorum bu kadar şeyi sen mi başardın tebrik ediyorum aferin sana” dedim. O mutluluğunu zafer gülümsemesini görmeniz lazımdı. O günden beri her şeyi benim yapmamı isteyen çocuk gitti “bunu yapamaz” dediğim şeyleri bile yapan çocuk geldi. Tabi kimilerine göre yaptığım yanlış, kimilerine göre de doğru bir hareket olabilir. Görüştüğümüz çocuk gelişim uzmanı yanlış bir şey görmedi hatta ona güvendiğiniz için ben onun adına teşekkür ederim dedi. Karşıdan karşıya geçmelik bir olay olsa tabiki izin vermezdim yanlış anlaşılmasın sokağın başındaki markete gitti ve asla yalnız kalmadı, sadece o yalnız gittiğini sanıyordu. Bu olaydan sonra olumlu değişimler gözlemledim bu anıyı da sizinle paylaşmak istedim 🧚🏼♀️