Sadeturkkahvesi toplumun ön yargısını keşke kırabilsek. Sorunlarımız anlaşılmasın aman görülmesin duyulmasın diye saklamak zorunda kalmasak. Mesela insanlar engelli bir birey görünce dik dik bakmasa yada down sendromlu bir çocuk görünce. Sınıftaki kaynaştırma öğrencileri reklam edilmese, anneler kapı önünde o çocuğu konuşmasa afişe edilmese, kreşler biz özel çocuk alamıyoruz demeseler. Özel çocuksa eğer onlar için gerçekten özel bir şeyi almak isterler ama o kadar çelişen şey var ki. Bilmiyorum dertleşmek istedim. 25 yaşındayım. Ben küçükken öğretmenim derste geri kalana öğle arası tost alırdı getirirdi ders çalıştırırdı, okul çıkışı bir şeyler anlatırdı. Onları hiç bizden ayrı tutmadı. Sen şöylesin demedi. Şimdi duyuyorum hemen okulun daha birinci haftası çocuğunuzda sorun var rehberliğe sevk ediyorum özel eğitime gitsin rapor alın şeklinde aramaları, yanına çağırmaya bile tenezzül etmeden telefonda yapılan görüşmeleri. (Çok çok iyi dikkatli çabalayanlardan ayrı tutuyorum tabi)