O1Anne sizi o kadar iyi anlıyorum ki benimle aynı kaderi yaşıyorsunuz sanki. Benmde ilk kızım çkk zordu kimsem yoktu yanımda tek başıma büyüttüm süt alerjisi egzemalraı olan hiç uyumayan hassas sürekli memede lan bir bebekti ve eşimde destek olup yardım etmezdi evde ruh gibiydim üstüne eşimde beni beğenmezdi sürekli her yönümü eleştirirdi ama bebeğime adadım kendimi onunla mutlu oldum bunların geçip gideceğini düşündüm hiç bir şeyi umursamadım onunla paralara gittim etkinlikler yaptım oyunlar oynadım kafamı dağıttım kendimi sınırlamadım zorlamadım hayatı. Hatta üstüne o halde fırsat bulup ders çalıştım istediğim zor sınavı geçip uzman oldum üstüne kızımı kreşe verip 2 buçuk yıl çalıştım. Sonra sürpriz şeklde oğluma hamile kaldım bunda daha farklıyım çok şükür ve kızı hala zor 4,5 yaşında ve ayaklarımda sallıyorum hala bebeği kıskanıyor sürekli hasta oluyor yemek seçiyor hala her konuda ben çok zorluyor ama alıştım. Diyeceğim o ki bunlar geçecek siz kafanıza çok takarsanız canınıza oluyor kimseye değil. Benim mesela egzemam çıktı bu kadar yoktu şimdi yüzümün her yerinde var. Değdi mi yok kendime yapmış oldum biliyorum h kolay değil ama kendinize biraz nefes aldıracak şeyler yapın bebeğinizle inşallah çok iyi olursunuz sizde🤲