İçim o kadar buruk o kadar kırgın ki kime derdımi nasıl anlatayım bılemedım. Bıraz yazmak istedim
23 Kasım günü melek oğlum doğdu, o kadar güzel bı bebektı ki kap kara gözlüydü yavrum. Onu o kadar cok sahıplendım o kadar zor seye göğüs gerdım ki onun ıcın hastanede defalarca yattım. Bır gece gelesı tuttu yavrumun erkenden geldi, sonrası tabi hem en güzel hem en kötü zamanlarımdı. Dpgduktan 2.5 ay sonra buz gıbı toprağa koydum onu, kokusunu gülüşünü huysuzlugunu o kadar cok özledim ki…
Bugün tam 1 yaşında olacaktı, acaba nasıl bısey olacaktı kime benzeyecektı ilk kelımesı ne olacaktı. O kdr güzel doğum günü yapmak için hayallerim vardı ki bugün sadece mezarına gıdıp iyiki doğdun dedım. Allahım aldı onu benden, daha 23 yaşındayım ve hayatımın en acılarını yaşadım. Bazıları için düşünmesi bıle kötü olan seyı ben yaşadım, yaşıtlarım sınav telaşı ıcın koştururken ben mezar yolu gozledım. Yaşıtlarım mezarlıgın ordakı okula giderken, ben oğlumun mezarına gıttım. Bi adım attım 2. Çocuk ıcın o da olmadı rabbım vermedı, biraz evvel bır yaşında çocuğu olan arkadaşımın yenıden anne olduğunu öğrendim. O ıstemedıgı ıcın ağlarken ben ısteyıp de yaşayamadınız şeylere ben sahip olduğum şeylerin gıdısıne ağladım. Hayat hiçte adıl degıl, ben ise bu hayata zorla tutunmaya çalışıyorum. Cennet kuşumun doğum günü kutlu olsun, iyiki beni seçmiş. O hem yaşadığım en güzel hemde en acı duygularım oldu annesi onu her zaman kalbinde büyütecek onu cok seviyorum…
Ben artık anne bile olmak istemiyorum rabbım de vermiyor ztn