45 gün önce 34. haftamda mecburi sezeryan doğum yaptım bebeğimi küvöze aldılar 11 gün kaldı sonra çıkardık şükür. Ardından bi anda bacağım ağrımaya başladı ve yürüyemedim. Öğrendik ki damar tıkanıklığı olmuş. Şu an tedavi görüyorum. Bi süre annemle bi süre kayınvaldemde kaldım. 40 ımız çıkınca evimize geldik. Ama bebeğim çok ağlıyor gazı var sürekli. Masaj yapıyorum gaz damlası kullanıyorum. Kendim rezene içiyorum kimyon çayı içiorm süte geçsin diye. her şeyi denedim ama bebeğim sürekli ağlıyor uyumuyor. Bu kadar şeyin üstne ciddi bunalım yaşıyorum bebeğime yetemediğimi düşünüyorum. Herkes gececek diyor ama asla geçmeyecek gibi geliyor. Etrafımda kimse yok. en azından birileri olsa kafam dağılır diye düşünüyordum. ama yok. Eşim işten kalan zamanında bana yardımcı oluyor sağolsun ama ben onunla eski halimizi özledim. Sohbetlerimizi film izlemelerimizi sarılıp saatlerce uyumamızı eşim yanımdayken bile onu özlediğimi hissediyorum. Bebeği çok istedik ikimizde ama sanırım çocuklu hayatın bu kadar zor olacağını bilmedim. İlk bebeğim ve ben Napıcam nasıl büyüyecek bilmiorm. ona çok iyi bakmaya çalışırken kendimi yıpratıyorum yemek yemeye bile vaktim kalmıyor. uykusuzum, yorgunum, açım, ve bacağım çok ağrıyor Gerçekten yıprandım geçmiyor ve geçmeyecek gibi 😢