Annemi hamileliğimin ikinci ayında kaybettim. Aslında bunu hem az da olsa rahatlamak için hem de annenizin kıymetini bilmeniz için yazıyorum. Dünyam başım yıkılmıştı sanki. İki küçük kardeşim ve babam kaldı arkalarında. Çok aradım annemi hala da arıyorum sanki hala yaşıyor gibi geliyor alışamadım. Yaptığım her şeyde ona haksızlık ediyormuşum gibi geliyor. Unutamayacağım çok an yaşadım şu kısacık zamanda bile. İnsanın gözü doğum yaptığında ilk annesini arıyormuş. Hastane koridorlarında göz yaşım dinmedi. Bakacak kimsem yoktu kayınvalideme gittim ama isterdim ki annem olsaydı dizinin dibinde dursaydım ben de. Nazım geçecek kimsem kalmamış. Oğlum şimdi 3.5 aylık oldu. Ben annelik neymiş şimdi anladım. Yaşasaydı ayaklarını öperdim. Çok uzattım ama annelerinizin kıymetini bilin demek istedim anne herşeymiş, anne tüm dünyaymış