Merhaba kızlar öncelikle uzun olacak simdiden hakkınızı helal edin.
Bir kız evladım var 9 ay 5 günlük 9 aydır tek basıma bakıyorum. Fakat oturma,emekleme ayakta durma vs gibi seylerde hep cok isteksizdi 9. Aydayız daha yeni desteksiz oturabiliyor onda da kendini arlaya atabiliyor bazen. Emeklek ayakta durmak vs hiç istemiyor zaten. İsmine asla bakmıyor ki ilk doğdugundan beri ismiyle hitap ettik. Bunlar canımı zaten sıkıyorken yine de her bebek bir olmaz diye zamanını bekliyordum ama geçen gün olan olay resmen beni kendime getirdi. Kayınvalidemler uzakta oturuyor kızımı en son doğduğunda görmüşlerdi. Geçen haftalarda bizi ziyarete geldiler burada da evleri oldugu için bizde gidip geldik. İlk gidişimizde eşim çocuğu bırakıp alısverişe gitmeyi teklif etti pek istemesemde kabul ettim ama kafamda çok ağlayacak,beni isteyecek gibi düsüncelerle gittim aceleyle alısverişi halledip yanlarna döndük. Hevesle içeri girdim çünkü heyecanlanmasını gülmesini bekliyorum. Hiç birsey yapmadı.. bakmadı bile bana ve babaannesinde alınca ağlmaya basladı. O günden beri takip ediyorum ben odadan cıkınca asla umursamıyor yanına gidince sevinmiyor babasıyla oynatmaya calısıyoruz ağlayıp reddediyor öpmeye çalısınca bizi itiyor. Asla bir sevgi gösterisi kabul etmiyor ve o da bize karsı böyle bir girisimde bulunmuyor. Bunlar hep vardı ama son olaydan sonra düsününce kafaya takınca inanın ağlamaktan gözlerim şişti. Nasıl bi yol izlenmeli ben kafayı yemek üzereyim onu dünyaya getirirken birbirimizi karsılıksız seveceğimizi beni en güvenli liman olarak göreceğini düşünüp nasıl mutlu oldugumu dün gibi hatırlıyorum.. inanın paramparçayım ya bunları yazarken bile ağlıyorum. Lütfen bi akıl verin ben tükenmiş durumdayım