Oğlum 21 aylık olacak haftaya. Yerinde durmayan bir bebek lafta değil gerçekten oturduğunu göremiyoruz. Etrafından gelecek tehlikelerden bihaber yani kendini koruma gibi bir şey söz konusu bile değil. O yüzden parkta bir dk yanından ayrılmıyorum kaydırağa bile eşim varsa ben çıkarıyorum o altta bekliyor eşim yoksa kendim uzanıp yukarı koyup öyle bırakıyorum. Bir kaç gün önce parkta büyük bir kız salıncağın üstüne çıkıp hızlıca sallandı sonra indi tabi salıncak hızlıca sallanmaya devam ediyordu ve oğlum bir anlık koştu salıncak yüzüne çarptı. Ağzı kan içindeydi. Çok şükür ki ufak yarayla atlattık o günden sonra korumacılığı daha da arttırdım ve düne kadar bu yaptıklarım bana normal gelirdi. Dün parkta oğlumdan daha küçük çocukların bağımsız oynadığını gördüm ve kendimi sorguladım. Oğlumdan rahat beş ay küçük bir çocuk kaydırağa kendi çıktı kendi kaydı. Hem de daha büyük çocuklar için yapılmış kaydıraktan. Ama ya düşse Allah korusun 😔
Parkta koşturan tek anne bendim. Anneleri az ötede bankta oturup muhabbete dalmıştı arada bakıyorlardı. Yani o kadar olamam mümkün değil ama biraz uzak durmam gerekir mi yoksa daha küçük mü? Bağımsız bir şeyler yapmayı öğrenemez diye endişe ettim 🥲 bir de İstanbul parkları Çin metrosu gibi hınca hınç dolu. Aman ya ben park annesi olmayı beceremedim sanırım🥲