Beceriksizanne okurken kendimi gördüm 🥺 ama 1buçuk sene önceki halimi.Birsey diyeyim mi güzel kardeşim geçiyor bak öylesine demiyorum valla geçiyor.Seninle aynı yalnizliktaydim doğunun bir ilinde,çocugumla tek başıma,eşim sık sık nöbetçi olurdu o günler hele nasıl eziyet.Kimseyi tanımıyorum komşu yok,çocuğu emziriyorum doymuyo diye mama veriyorum derken kabız ettim ellerimle.Uyku için neleri denemedim ki? Uyku eğitimi,bebek arabasinda bütün gün sokak sokak turlama,salıncak,karartma perdesi yok olmuyo.Ama babasının kollarında hemen uyuyo.Neden biliyo musun çünkü uyusun da yemek yiyeyim,uyusun da temizlik yapayım,uyusun da bi kahve içeyim diye öyle strese giriyoruz ki içten içe çocuk da bunu anlıyor arkadaş stresleniyor.Ama babada bu stres yok.Cok basit BOSVER uyumasin.Cikart parka kangurun varsa onunla veya arabasıyla gezdir,çocukları göster hadi eve geldik uyu diye darlama bı banyo yaptır masaj yap konuş kitap oku stresi bırak.İnan ağlıyordum ölsem de kurtulsam diye,aynı sekilde bağırıyordum ve bana bakışları bile değişiyordu.Yapma olur mu lütfen bağırma,lütfen kendini yetersiz hissetme.Onlar bize emanet bak bu gözle bakınca kıyamazsın bunu unutma olur mu 🌺🙏