kızlar ailem depremzede. kahramanmaraşda yaşıyorlardı. abimin eşi 2 tane yengenim biri 1,5 aylık biri 5 yaşında abim ise antepde vatani görevde idi. k. maraşda 3 ay önce ara ara sarsıntılar oluyordu. deprem sabah zelzele ile uyanıyorlar. öyle bir. zelzeleki babam ayakda duracak galimiz yok peteklerden tutunduğumuz halde yere düşüyordum diyor. 😔 5 dakika sürdü. tekbir getire getire annenle tutunurken birden depremm duraksadı gelinin odasına gittim koşa koşa diyo. gelin kalkmış çocuklarına sarıla sarıla aglıyo. orda da tekrardan başladı gittikçe atıyor du dalgası sarıldık çıkamayız şehadet getirin dedim diyo sonra durdu durunca kaçın dedim 1,5 aylık bebegi aldım. annen 5 yaşındakini aldı çkmaya çalıştık diyo annem çıkarken yukarıda inen kucağındaki. çocuğu ile inen komşu bizim yegenide görğnce annem gülğm çocuk demesiyle kucagına aldığı gibi kaçıyor Allah binlerce kez razı olsun 🤲 annemler çıkınca evleri çöküyo. insan hali aramaya çocuklardan vakit dünyevi. işlerden fırsat bulamadığım ailemin şuan nefeslerinş kokularını çok özlüyorum günlerdir uykusuzlar. açlar sogukdalar 1,5. aylık 5 yaşındaki çocuklarla yalvarıyorum buraya gelin diye gelmiyorlar. şuan antepde abimin yanındalar. ama içim içimi. kemiriyor kardeşim evli evi çok yüksekde siz nasıl çıktınız gülüm diyorum sus abla hatırlatma diye aglıyo. insanın gerşeyi ailesiymiş babamın ses kaydı ile kafam dank etti herşeyin boş olduğunu 😔 kızım haberleri açınca korkma biz iyiyiz deprem oldu kardeşin yanımızda yengenle dedi. ama o günün tarifi ve korkusunu anlatamam ölenlerimize rahmet kalanlara sağlık şifa versin rabbim enkazdakilere mucizelere karşılaştırsın rabbim🤲 bilmiyorum neden yazdığımı ama ailemizin kıymetini bilmek lazımmış