Ben Düzce merkezde oturuyorum eşim çocuğum aynı odada yakalandık depreme cok kötüydü nefesim kesildi sandım sonrasında toparlanıp çıktık etkilenmemiş gibi hissettim ne olduysa akşamına korku başladı içimde yarın evlere hasar tespit yapacaklarmış ben anneme geldim depremin sabahı Sakarya’ya annemlerle beraber geri dönecem ama hayal ediyorum evin içini gece ışıkla gezdiğim anları kırık dökükleri içim ürperiyor gündüz eşim işteyken çoğu zaman mesaideyken nasıl duracam o evde veya ne zamana kadar birilerine gidip korkumu bastırıcam evi zaten sevmiyordum hep yalnızım gelen giden yok şimdi hiç girmek istemiyorum bi türlü atamıyorum kafamdan