hilalinannesiiii İnan bana bunun emzirip emzirmemekle hiç alakası yok. Benim şahane bir ailem var, bir o kadar da mükemmeliyetçi. Ben de lohusalığı beraber geçirdim. Aldığım nefesime kadar destek oldular, haklarını asla ödeyemem. Fakat iyi niyetten onu ye bunu ye, çocuk uyurken uyu YOKSA SÜTÜN OLMAZ!! gerçekten öyle sanıyordum. Çok yıprandım tükendim. Ya bir gece çocuğu alıp acile götürdüm. Kan şekerini ölçün aç mı öğrenmem lazım diye. 2 aylıkken ultrasonla midesine baktırdım. İçi sütle dolu mu diye. Doktor bak bunlar kazein diye beni ikna etmeye çalıştı. Sizi bunlarla boğmayayım. Emzirme danışmanı seansı ile psikolojimi aştım. Deli gibi bir şey oldum çocuk ne biberon biliyor ne mama. Ama 1 yaşına kadar kucağımda bile durmadı. 14 ayı bitti yeni yeni saniyelik sarılıyor. Hep görürdüm annesinin omzunda uyumuş bebekler. Normali o sanırdım. Bebeğim beni sevmiyor sandım hep. Şimdi anlıyorum o da beni çok seviyor. Bacaklarımı tutuyor salmıyor. Ama sarıldığımda sinirleniyor vuruyor. Bu teması benim bebeğim pek haz etmiyor. Kısacası bebeklerimizin bir mizacı var. Emmiş emmemiş hiç alakası yok. Çok şükür ki mamalar var da sağlıkla büyüyor yavrular. Ya olmasa? Keşke lohusayken kendimize acımasız olmasak. Şimdiki ben o zaman yoktum. Cahillik.