metinhilalmehlika Öncelikle sizinle aynı zorluktaki süreci geçiren bir anne olduğumu belirteyim. Oğlum şu an 3 ay 8 günlük ve gaz sancıları henüz bitmedi. Ama bu zamana kadar süreci nasıl idare etmem gerektiğine dair deneyim kazandım. İlk ay sizin gibi çok zorlandım. Sancıdan sabaha kadar uyumayan bir bebek ve üstelik benim anne sütüm de olmadığı için çok zor anlar geçirdik. Ancak şunu söylemeliyim ki eğer siz mutsuz olur ve olumlu düşünmezseniz bebeğiniz emin olun ki bunu hissedip daha huysuz oluyor. Şunu unutmayın, bebeğiniz sürekli böyle olmayacak, elbet geçecek. Sizin göreviniz onu bu süreçte mümkün olduğu kadar rahat ettirmek. Benim bebeğim 50 günlükken gülmeye ve bana tepki vermeye başladı. O an anladım ki boşuna stres oluyorum. O günden beri bebeğim sancı çektiğinde ağladığında önce kendim sakin olup kendime telkinde bulunuyorum. Ben sakin olunca bebeğim de 5-10 dakika sonra ağlamayı kesiyor. Daha ileriki zamanlarda oyuncaklarla ilgilenmeye başlıyor zaten onu oyalama şansınız daha kolay oluyor. Mesela bugün bebeğim sabahtan beri gaz sancısı çekiyor. Onı rahatlatacak yöntemleri kendimce türetebildiğim için tek başıma olmama rağmen başa çıkabiliyorum. Artık bana kahkahalarla karşılık veriyor ve sancıları unutup oyun oynuyoruz. Demem o ki bu süreç geçecek ve bebeğinizle kaliteli vakitler geçireceksiniz. Bu düşünceye odaklanın ve mutlu olun. Emin olun bebeğiniz zaman içinde kendi düzenini kendi belirleyecek. Siz de ona sakin ve soğukkanlı bir anne olarak yardımcı olun. İlk ay zor geçer, nerede nasıl uyuduğu belli olmaz, ne zaman gazı gelir bilemezsiniz. Ama 2 Aydan itibaren daha düzenli olduğunu görürsünüz. Şu an bebeğimi rahatlattığım için bana gülücük atıyor mesela :) siz de bu günlere geldiğinizde neden kendimi harap ettim diye üzülmemek için lütfen kendinizi rahatlatın. O bir bebek, sizin desteğinize ihtiyacı var. Yazınızı ve telaşını görünce uzunca yazmak istedim. Yeter ki bebeğiniz sağlıklı olsun, gerisi tüm zorluklar geçecek. Ben de sancıların geçmesini bekliyorum :)